Optotypen voor kinderen – Een wetenschap op zich

Visuskaarten voor kinderen vertonen vaak ernstige gebreken

Een ongereguleerde markt

De markt voor Visuskaarten voor kinderen is grotendeels ongereguleerd, wat leidt tot onnauwkeurige en te gunstige visietestresultaten voor kinderen. Dit kan resulteren in gemiste doorverwijzingen en een gebrek aan behandeling. Helaas is het volledig aan de fabrikant om de compensatie te bepalen die figuurgebaseerde optotypen moeten hebben om wat de fabrikant als passende testresultaten beschouwt, te produceren.

 

Onderzoek en metingen documenteren de problemen

Uit onderzoek blijkt dat er vaak geen wetenschappelijke basis is voor de compensaties die fabrikanten toepassen op hun figuren. Dit leidt ertoe dat figuurgebaseerde Visuskaarten zo overmatig compenseren dat zichtproblemen bij veel kinderen pas worden gedetecteerd wanneer ze oud genoeg zijn om getest te worden met een kaart met letters, zoals Tumbling E of vergelijkbare kaarten.

Visuskaarten die kinderen goede visietestresultaten geven, worden ten onrechte beschouwd als “goede” kaarten.

Het doel van een visietest is echter niet om ervoor te zorgen dat alle kinderen “slagen,” maar om zichtproblemen te identificeren die verder onderzoek en behandeling vereisen.

In Denemarken is de Østerberg-kaart bijzonder problematisch gebleken.

Internationaal gezien gebruiken kaarten zoals Kay Pictures consequent figuren (optotypen) die precies 200% groter zijn dan de corresponderende letters op volwassen Visuskaarten. Internationaal onderzoek en studies van ISOeyes suggereren dat de compensatiefactor rond de 122% zou moeten liggen—een aanzienlijk kleinere factor die ervoor zou zorgen dat visietestresultaten van Kay Pictures figuurkaarten vergelijkbaar zijn met ETDRS-kaarten met letters.

De Lea-kaart compenseert niet in dezelfde mate en produceert slechts kleine afwijkingen ten opzichte van de resultaten die met een ETDRS-, Tumbling E- of Landolt C-kaart worden verkregen.

 

De compensatiefactor

Figuurtjes zijn complexer voor het oog om te ontcijferen, dus enige compensatie is inderdaad noodzakelijk. Het is echter niet voldoende om dezelfde regels toe te passen op verschillende optotypen. Er zijn nog steeds verschillende “spelregels” die gevolgd moeten worden.

Op basis van de door ISOeyes geproduceerde Visuskaarten hebben studies en tests aangetoond dat vergelijkbare visietestresultaten worden bereikt met een compensatiefactor van 122%.

Dit geeft de volgende compensatie:

• Op een 3-meter kaart moet de hoogte van een letter op de 6/6 (LogMAR 0.0) regel 43,63 millimeter zijn.
• Op dezelfde 3-meter kaart moet de hoogte van een figuur op de 6/6 (LogMAR 0.0) regel 53,61 millimeter zijn.

Maar waarom is compensatie noodzakelijk?
– Over anatomie en extremiteiten

ISO 8596, evenals de richtlijnen van gezondheidsautoriteiten, schrijven voor dat figuren op visietestkaarten lijntekeningen moeten zijn en geen opgevulde figuren, zoals op de Østerberg-kaart. Dit komt omdat lijntekeningen, qua constructie, meer lijken op de anatomie van een letter dan op een opgevulde figuur. Wanneer figuren meer lijken op letters, wordt de behoefte aan compensatie verminderd. Er zijn echter enkele problemen die vaak over het hoofd worden gezien bij de productie van Visuskaarten.

1. Lijntekeningen worden vaak te dun in lijndikte en voldoen niet aan de “5 minuten boog” regel voor lijndikte. Dit betekent dat de figuren dunner lijken dan letters, waardoor ze tijdens de visietest moeilijker te identificeren zijn. Hoewel dit kan worden gecompenseerd, wordt het niet altijd met voldoende zorg gedaan om te waarborgen dat visietestresultaten vergelijkbaar zijn met die van andere kaarten.
2. De keuze van figuren en hun ontwerp, zelfs wanneer we het hebben over lijntekeningen, is ook van groot en vaak over het hoofd gezien belang. Als we kijken naar de letter “K” en deze vergelijken met een lijntekening van een huis, wordt het duidelijk dat ze anatomisch zeer verschillend zijn. Terwijl de “K” open is en, om zo te zeggen, alle kanten uitsteekt, is het huis een gesloten figuur. Wanneer iets uitsteekt—extremiteiten heeft—wordt het voor het menselijk oog en brein gemakkelijker te ontcijferen en te onthouden. Veel gemakkelijker dan bij een gesloten figuur zonder significante extremiteiten.
3. Als lijntekeningen worden ontworpen volgens de regels voor lijndikte en anatomisch meer op letters lijken, wordt de behoefte aan compensatie (vergroting) aanzienlijk verminderd omdat ze net zo uitdagend worden voor het menselijk oog. Zo simpel is het. En alleen op deze manier kunnen we het menselijk brein dezelfde “werkvoorwaarden” bieden en vergelijkbare visietestresultaten waarborgen.